[Fic NCT] ฝากไว้ #Intro (JaeYong)
Title : ฝากไว้
Author : GLassSEcret
Fandom : NCT
Pairing : Jaehyun x Teayong (Jung Jaehyun x Lee Teayong)
Genre : Omegavers Romantic Drama Erotic
Rate : R-18
Note : ครั้งแรกที่แต่งโอเมก้าเวิร์สเลยนะฮะ… For my best friend
.
.
.
.
– Intro –
.
.
.
วันนี้เขาพร้อมแล้ว…
พร้อมที่จะเอ่ยประโยคนั้นออกไป
ประโยคที่เขาเก็บงำมาตลอด 7 ปี
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเจอกัน
อยากจะประโยคนั้น
ความรู้สึกทั้งหมด…
ที่มีต่อ…
‘เพื่อนรัก’ ของเขา
.
.
.
ณ ลานหน้าตึกบริหาร
วันนี้เป็นวันจบการศึกษาของทุกคนในระดับชั้นป.ตรีรุ่นที่ 61 ‘อี แทยง’ ยืนรออยู่ที่หน้าตึกเพื่อรอใครบางคนที่นัดเขามา ร่างโปร่งยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู นี่ก็เลยเวลามานานพอสมควรแล้ว หรือคนที่นัดเขามาจะลืมนัดเสียงเอง? ยิ่งเวลาป่านนี้ทุกคนในห้องคงไปเตรียมตัวฉลองจบการศึกษากันที่ผับแล้ว…
ตึกๆๆๆๆๆ!!!
เสียงฝีเท้ากดหนักๆวิ่งเข้ามาใกล้ร่างโปร่ง แทยงหันไปก็พบกับ ‘จอง แจฮยอน’ เพื่อนสนิทของเขา
“โทษที รอนานมั้ย?”
“เกือบหนีกลับแล้ว”
แทยงส่งยิ้มให้อีกฝ่ายที่กำลังเหนื่อยหอบ
“แล้วนายนัดมามีอะไรรึเปล่า?”
“อืม มี”
สายลมค่อยๆพัดเข้ามาอย่างเบาๆ ตอนนี้แทยงและแจฮยอนอยู่ตรงลานเพียงกันแค่สองคนท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเย็น สายตาของแจฮยอนจ้องแทยงอย่างจริงจังจนแทยงยังแปลกใจ…
“เฮ้ แจฮยอน อย่าจ้องแบบนั้นสิ”
“ฉัน…อยากบอกเรื่องนี้มานานแล้ว”
แจฮยอนยื่นมือเข้ามาเพื่อจับข้อมืออีกฝ่ายเบาๆ
เขาอยากสัมผัสมันมานานแล้ว ข้อมือบางของอีกฝ่ายที่นานๆจะมีโอกาสได้สัมผัสซักครั้ง
“ฉัน…”
กล้าหน่อยสิวะ จอง แจฮยอน
แจฮยอนสูดลมหายใจเข้าออกพักหนึ่งก่อนที่จะพูดออกไป
“ฉัน…รักนายนะ แทยง รักมานานมากแล้ว”
“…”
“จะว่าไงดี ตั้งแต่ตอนนั้นเลยมั้ง ตอนม.ปลาย”
แทยงไม่ได้พูดอะไร แต่แสดงสีหน้าที่ดูเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็กลับมาปั้นหน้าปกติได้อย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอิ่มค่อยๆเอื้อนเอ่ยประโยคที่จะทำให้อีกฝ่ายจดจำไปอีกนาน…
“ฉันขอโทษ แจฮยอน…”
แจฮยอนทำอะไรไม่ถูก…แทยงค่อยๆแกะมือออกเบาๆก่อนที่จะเดินจากไป ปล่อยให้อีกคนนิ่งค้างอยู่แบบนั้น
ก่อนที่ร่างโปร่งของแทยงจะจากไป แจฮยอนที่พึ่งได้สติจากคำปฏิเสธเมื่อครู่ก็ได้ตะโกนถามก่อนที่ร่างโปร่งจะหายไปจากตรงนั้น
ได้โปรด อย่าเพิ่งทิ้งเขา…
“ทำไม…ทำไมเราถึงรักกันไม่ได้ล่ะแทยง ทำไม!!?”
“…”
แทยงค่อยๆหันมาสบตากับแจฮยอน ใบหน้าของแจฮยอนนั้นแสดงสีหน้าสับสนและผิดหวังกับคำตอบอย่างเห็นได้ชัด
“…ฉันเป็นโอเมก้าธรรมดาๆ ส่วนนายคืออัลฟ่าที่มาจากตระกูลที่มีฐานะดี…”
“…”
“นี่แหละเหตุผล ที่ฉันไม่สามารถรับความรู้สึกนั่นได้…”
“…”
“ฉัน…ฉันขอโทษ…”
แทยงเดินจากไปลับตา ทิ้งให้อีกคนยืนค้างอยู่แบบนั้น…โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังยืนร้องไห้มองร่างโปร่งเดินจากไปจนลับตา
.
.
.
3 วันต่อมา ณ หาดแฮอึนแด ปูซาน
“แทยง ทางนี้!”
“อ…อื้ม!”
ตอนนี้เพื่อนสมัยม.ปลายมารวมตัวกันที่หาดแฮอึนแดเพื่อถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึก ทุกคนที่เคยเรียนม.ปลายห้องเดียวกันตกลงกันไว้ว่า ถ้าพวกเขาทั้งหมดประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ จะจบการศึกษาหรือทำธุรกิจส่วนตัวก็จะมารวมตัวกันถ่ายรูปเพื่อระลึกถึงวันวาน
แทยงเดินเข้าไปตามเสียงเรียกของ ‘โอ เซฮุน’ เพื่อนสมัยเรียนของเขา ทั้งคู่ทักทายกันตามภาษาของคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันมานาน เพราะแต่ละคนต่างก็เรียนหนักจนไม่มีเวลาได้เจอกัน หลังจากที่คุยกันเสร็จ ‘ลิซ่า’ เพื่อนผู้หญิงที่เคยเรียนด้วยกันก็ตะโกนเรียกให้มาถ่ายรูปรวม
“มาเร็วมารวมตัว จะได้ไปหาอะไรกินกัน!”
“เออ” เซฮุนตะโกนกลับ
เมื่อลิซ่ามองสมาชิกในชั้นม.ปลายกลับพบว่ามีคนหนึ่งที่ไม่มา ลิซ่าจึงหันไปหาแทยงเพื่อถาม
“แล้วแจฮยอนละแทยง?” ลิซ่าถามด้วยความสงสัย
“ฉัน…ไม่รู้” แทยงตอบ
“เอ้า ก็นายสองคนสนิทกันนี่นา” ลิซ่าทำหน้ามุ่ย
“ยัยเบ๊อะ สองคนนี้สนิทกันก็ไม่ได้แปลว่าจะรู้ไปทุกเรื่องนี่นา”
‘จอน จองกุก’พูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ลิซ่ากำลังจะหันไปทุบจองกุกแต่จองกุกก็หลบทันแล้วพูดขึ้น
“ถ้าเป็นแจฮยอน หมอนั่นไปแคนาดาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“เฮ้ย จริงดิ?” ลิซ่ากับเซฮุนพูดพร้อมกัน
“อืม” จองกุกตอบ
“ได้ไงอ่ะ?” ลิซ่าถาม
“ก็งานที่บ้านหมอนั่นแหละมั้ง” จองกุกตอบสั้นๆ
เมื่อแทยงได้ฟังคำตอบจากจองกุก แทยงก็ทำหน้าเจื่อนลงทันที แต่ก็ต้องรับปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกตอที่สุดเพื่อเตรียมตัวถ่ายรูป แต่ในใจนั้นกลับคิดถึงเรื่องเมื่อ 3 วันก่อน วันที่เขาปฏิเสธแจฮยอนไป…
ที่นายไม่มาวันนี้
เพราะฉันใช่มั้ย…? แจฮยอน…
.
.
.
3 ปีต่อมา
แทยงกำลังดีใจที่ได้รับงานใหม่… เขาใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะได้งานแผนกบัญชีใน ‘บริษัท J-Corporation’ บริษัทเวชภัณฑ์ยาและอุปกรณ์การแพทย์ที่ก้าวหน้าที่สุดในเกาหลีใต้ตอนนี้… ภายในเวลาเพียงแค่ปีเดียวบริษัทนี้เติมโตและมีอิทธิพลค่อนข้างมากในเกาหลีใต้ในด้านการแพทย์ จากการรีวิวของเพื่อนๆที่เข้าไปทำงานกันก็บอกมาว่าเวินเดือนของที่นี่ดีมากจนมีแต่คนแย่งชิงงานที่นี่มากมาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะมีแต่ด้านดีๆ เพราะที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องหัวหน้าแผนกโหดและเคี่ยวมาก หากไม่มีความสามารถที่ดีเพียงพอก็ไม่อาจอยู่ที่นี่ได้เช่นกัน
และนี่คือโอกาสของแทยงที่จะก้าวหน้าในหน้าที่การงานโดยการเข้าไปทำงานในบริษัทเจคอร์เปอเรชั่นในแผนกบัญชี ตอนแรกเขาก็ค่อนข้างหวั่นใจตอนไปสอบสัมภาษณ์ แต่สุดท้ายก็ผ่านมาด้วยดี
เอาหล่ะ แทยง ตอนนี้นายได้งานดีๆทำแล้ว
ชีวิตนายต้องดีขึ้น พ่อแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง…
แทยงกระชับสูทให้เข้าที่เรียบร้อยก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปในบริษัท แต่ทำไมวันนี้ทุกคนดูวุ่นวายกันจัง ทั้งๆที่ปกติบริษัทจะไม่วุ่นวายขนาดนี้นี่นา? แต่แทยงก็ไม่ได้อะไรมาก เขากดลิฟต์ไปชั้น 5 เพื่อที่จะไปแผนกของตน พอถึงชั้นแผนกแทยงก็ถูกเรียกทันที
“อี แทยง!”
แทยงหันไปตามเสียงเรียกของ ‘คิม มินซ็อก’ หัวหน้าแผนกบัญชีที่สัมภาษณ์เขาแล้วรับเข้าทำงาน หัวหน้ารีบเดินตรงมาที่เขาพร้อมกับรีบสวมสายบัตรพนักงานให้แทยงพร้อมกับรีบจัดทรงผมให้แทยงอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ?”
“คุณอาจจะงงๆนะ แต่ที่วันนี้เขาวุ่นทั้งบริษัทเพราะว่าวันนี้ประธานบริษัทจะมาที่นี่”
“คุณ J น่ะเหรอครับ?”
“ใช่ ปกติเขาไม่ลงมาดูงานด้วยตัวเองหรอก หรือจะว่าไงดี…ไม่มีใครได้รู้ตัวจริงของคนๆนี้ด้วยซ้ำ พอทุกคนรู้ว่าคนๆนี้จะลงมาบริหารงานที่นี่ด้วยตัวเองก็เลยรีบวุ่นเตรียมงานกันใหญ่เลย”
“อ่า… ครับ”
“งานคุณอยู่บนโต๊ะ ผมเตรียมให้เรียบร้อยแล้ว พอหลังจากต้อนรับท่านประธานเสร็จเดี๋ยวผมจะให้โด คยองซู รุ่นพี่คุณสอนงานให้นะครับ ตอนนี้พวกเราต้องไปกันแล้ว”
“เอ่อ ครับ”
แทยงรีบวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะก่อนที่จะรีบเดินตามหัวหน้ามินซ็อกและเพื่อนๆในแผนกคนอื่นไปเพื่อเตรียมตัวรอต้อนรับท่านประธานบริษัทที่กำลังจะถึง
ทุกคนยืนเรียงแถวกันเป็นสองฝั่งอย่างระเบียบเรียบร้อย แหวกทางตรงกลางเพื่อให้ท่านประธานเดินอย่างสะดวก แทยงคิดในใจว่านี่ประธานคนนี้เป็นผู้มีอิทธิพลขนาดนี้เชียวเหรอ?
เมื่อถึงเวลาอันสมควร ประตูกระจกบานใหญ่ถูกเปิดออก ปรากฏชายร่างสูงหน้าคมเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยพร้อมกับบอดี้การ์ดฝีมือดีอีก 2 คนเดินประกบคู่ ทุกคนต่างก็ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี เว้นแต่เพียงแทยง…
เขารู้จักคนๆนี้เป็นอย่างดี
…
‘จอง แจฮยอน’
แจฮยอนเดินผ่านแทยงที่ยืนนิ่งค้าง แจฮยอนหันหลังมาหาแทยงก่อนที่จะส่งยิ้มเล็กๆให้ก่อนที่จะเดินหายไปจนลับสายตา
นับจากนี้…
นับจากวันนี้เป็นต้นไป
ชีวิตของอี แทยงจะเปลี่ยนไป
เขาจะจดจำกับสิ่งที่ ‘จอง แจฮยอน’ ทำกับเขา
จดจำทุกรายละเอียดไปทั้งชีวิต
จนกว่าแทยงจะหมดลมหายใจจากโลกนี้ไป
แจฮยอนเค่นยิ้ม…เขารอคอยมานานเหลือเกิน
ที่จะ ‘ฝาก’ ความเจ็บปวดไว้บนร่างกายและจิตใจของคนที่เขารัก…
…
หรือจะกลายเป็นคนที่เขาเกลียดไปแล้วนะ? 🙂
.
.
.
TBC.
++++++++++++++++++++++++++++
คำเตือน : นับจากตอนนี้เป็นต้นไป กรุณาอัพตับไตของท่านให้แข็งแกร่งพอที่จะอ่านมันได้
GlassSEcret 